عمادالدین حسن برقعی (عماد خراسانی) / باز کن ساقی مجلس سر مینای دگر

گرچه مستیم و خرابیم چو شبهای دگر

باز کن ساقی مجلس سر مینای دگر

امشبی را که در آنیم غنیمت شمریم

شاید ای جان نرسیدیم به شب های دگر

مست مستم مشکن قدر خود ای پنجه ی غم

من به میخانه ام امشب تو برو جای دگر

چه به میخانه چه محراب حرامم باشد

گر به عشق توام هست تمنای دگر

نشنیده است گلی بوی تو ای غنچه ناز

بوده ام ور نه بسی همدم گلهای دگر

باده پیش آر که رفتند از این مکتب راز

اوستادان بفزودند معمای دگر

می فروشان همه دانند عماد که بود

عاشقان را حرم و دیر کلیسای دگر

عمادالدین حسن برقعی (عماد خراسانی)

عماد خراسانی / ای کاش چو پروانه پری داشته باشم

ای کاش چو پروانه پری داشته باشم
تا گاه به کویت گذری داشته باشم

گر دولت دیدار تو درخانه ندارم
ای کاش که در رهگذری داشته باشم

از فیض حضور تو اگر دورم و محروم
از دور به رویت نظری داشته باشم

گویندکه یار دگری جوی و ندانند
بایست که قلب دگری داشته باشم

از بلهوسی ها هوسی مانده نگارا
وان اینکه به پای تو سری داشته باشم

تاریک شبی گشت شب و روز جوانی
ای کاش امیدسحری داشته باشم

در مجلس ارباب تکلّف چه بگویم
در میکده باید هنری داشته باشم

بگذار که از دوستی باده فروشان
رگبار غمت را سپری داشته باشم

♥ هم صحبتی و بوس وکنارت همه گوهیچ
من از تو نباید خبری داشته باشم؟ ♥

بسیار مکن ناله که این شعله عمادا
می سوزد اگر خشک و تری داشته باشم

عماد خراسانی