رباعیات زیبای میلاد عرفان پور

رباعیات زیبای میلاد عرفان پور :

تلخ است که لبریز حقایق شده است
زرد است که با درد موافق شده است

شاعر نشدی ،وگرنه می فهمیدی
پاییز بهاریست که عاشق شده است

.........................

جان رفته ولی زخم جفایت نرود

تاثیر طلسم چشم هایت نرود

فرشی زدل شکسته انداخته ام

آهسته بیا شیشه به پایت نرود

..........................

یکی خشم زمستان را بگیرد
یکی شلاق طوفان را بگیرد

مبادا بر زمین افتد دوباره
یکی دستان باران را بگیرد

.......................

بیزارم از این زندگی سودایی
از این همه دلبستگی دنیایی

ای کاش دلم خوشه ای از گندم بود
در دست گرسنگان آفریقایی 

میلاد عرفان پور

.....................

برخیز که راه رفته را برگردیم
با عشق به آغوش خدا برگردیم

در عرش صدای«ارجعی...»پیچیده ست
یا ایتهاالنفس! بیا برگردیم

....................

این کیست که با این همه غم می خندد؟
زخمی شده باز دم به دم می خندد
در مرگ چه رازی ست که این کهنه درخت
با هر تبری که می زنم می خندد؟

...................

مادام که عمر من به دنیا باشد
هرجا که تو باشی دلم آنجا باشد

دیگر خبر از خودم ندارم ای دوست
تا باشد از این بی خبری ها باشد

میلاد عرفان پور

........................

با دشمن خویشیم دمادم در جنگ
او با دم تیغ آمده، ما با دل تنگ

ما رود مدامیم، بگویید به تیغ
ما شیشه عطریم بکوبید به سنگ

...................

ای بی تو زمانه سرد و سنگین در من
ای حسرت روزهای شیرین در من

بی مهری انسان معاصر در توست
تنهایی انسان نخستین در من

....................

از خاک، برون شده ست و محشر با اوست

یک باغ گل از عطر پیمبر با اوست

حجربن علی ست او نه حجر بن عدی

از بس که نشانه‌های حیدر با اوست

..................

آتش بزنید،این گلستان زنده ست
تا عشق علی هست، مسلمان زنده ست

با لشکر سبز یار، بر می‌گردد
این مرد که با نیمه شعبان زنده ست

از میلاد عرفان پور

غزل میلاد عرفان پور : شادی برای تو غم عالم برای من

دنیا همه شعر است به چشمم،اما

شعری که تکان داد مرا "چشم" تو بود

میلاد عرفان پور

❤ شعر عاشقانه ی میلاد عرفان پور  ❤

غزل میلاد عرفان پور :

شادی برای تو غم عالم برای من
از ماه های سال، محرم برای من

آوای آسمانی داوود مال تو
خاموشی مقدس مریم برای من

از عشق خود جدایم و جای گلایه نیست
این بود ارث حضرت آدم برای من

بی مهری است رسم محبت برای تو
تنهایی است مونس و همدم برای من

این زخم ها معلم خندیدن من اند
حیرانم از ترحم مرهم برای من

یوسف که نیستم ولی آن بنده ام که هیچ
نگذاشته ست صاحب من کم برای من

بگذار عمر در گذر عشق طی شود
حتی اگر نشد که تو یک دم برای من...

میلاد عرفان پور