پروانه بهزادی : چقدر خسته ام از کارهای اجبــاری

پروانه بهزادی :

چقدر خسته ام از کارهای اجبــاری 

 

چقدر خسته ام از روزهای تــکراری

 

بیا به مدت یک ماه، پُخت و پَز نکنیم!

 

چقدر روزه بگیرم به شوق افطاری؟

 

چقدر ناله ی الغوث بودنت عشق است 

 

تویی عبادتِ شیرین خواب و بیداری!

 

بدون گوشی و لپ تاپ در کنارم باش

 

و بی خیال پروژه وَ حقِ همکاری!

 

و من به مدت یک ماه می شوم شیرین

 

برای دیدن فرهاد و شوق حَفاری

 

شعاع بودن من را بگیر و رسمم کن

 

مرا، جناب مهندس! به رقص پرگاری

 

بخوان "الهه ی ناز" و "تو ای پری..." با من

 

من از ترانه، تو از اشتیـاق سـرشاری

 

 دوباره آتش عشقی که می کشد شعله

 

دوباره خطبه ی عقدی که می شود جاری

 

و من عروس عجولی که دفعـه ی اول

 

بدون چیدن گل، داد می زنم آر.......ی!