آبی تیره:لاجوردی
آراستن:تزیین
آسان گرفتن:تسامح
آغاز:مبدا
آفرین:احسن
اثر م . مودب پور:یاسمین
اثر محمد حسن شهسواری:پاگرد
از الک کردن باقی می ماند:نخاله
از سوره ها:دخان
اطلس:کرپ
اوضاع و احوال جوی:هوا
بدزبان:هتاک
برخی آن را اجاره می دهند:بالاخانه
بزه:گناه
بعضی اوقات:گاه به گاه
بقیه:سایر
بی مو:تاس
بیکاره:لش
پراکندگی:نشر
پرسش از تعداد:چند
پسوند راننده:ران
تدارک:تامین
تقویت امواج رادیویی:رله
تنومند:تناور
تهیه کننده خبر:خبرنگار
تیم فوتبال فرانسوی:رنس
جار و جنجال:هیاهو
جای نشستن:نشیمن
جست و جو کننده:پوینده
جعبه مقوایی:کارتن
چغندر پخته:لبو
چه چیزی:چه
خاموش کردن آتش:نشاندن
خداوند:رب
خسران دیده:زیان کار
خنده دار:فکاهی
خواب خوش:رویا
داروغه:شحنه
درس نوشتنی:انشا
دست آویز:وسیله
دلجویی و ملاطفت:نواخت
دلیل های آشکار:بینات
راهنمایی:هدایت
رد پای کسی را گرفتن:رد زدن
روحانی زرتشتی:مغ
روز عرب:یوم
زهری که در مانی ندارد:هلاهل
زیاده بر احتیاج:مازاد
ساده دل:هالو
سرخ رگ:شریان
سوگ:ماتم
شاهزادگان قاجار:نواب
شهر مرکزی:نیمور
شهر مرکزی:کره رود
شهرستان:ولایت
شهرنشین:مدنی
شرور و لازم:بایست
طایفه:قبیله
طبیعی:نرمال
عدد روستا:ده
عود:ند
فقرا:ندارها
فوت کننده:دمنده
فیلمی با بازی لادن مستوفی:غروب شد بیا
فیلمی با بازی منوچهر نوذری:لاله آتشین
قرار و پایداری:ثبات
قطع کردن دوستی با کسی:به هم زدن
گل نرم ته نشین شده:لای
گیاه بی گل:نهان زاد
مجاز از نوکر:جیره خوار
مسطح:هموار
مشورت:رایزنی
ملامت:سرزنش
مناطق فرمانروایی:ولایات
مکیدن:مز
میان تهی:جف
میل:هوس
میوه سالادی:خیار
نبرد:رزم
نسل پنجم:ندیده
نوعی پارچه نخی:ساتن
نویسنده بی خانمان:هکتور مالو
نیازها:حاجات
هادی:رهنمون
همچون ماه:مهوار
همه:کل
همیشه:دایم
هیچ انگاری:نهیلیسم
واحد پول ژاپن:ین
کاشف عامل بیماری سل:کخ
کشور امریکای مرکزی:بلیز
کلمه شگفتی:وخ
کودن:خنگ
کوفتن:زدن
عماد خراسانی :
اشکها آهسته ملغزند بر رخسار زردم
آرزو دارم روم جایی که دیگر بر نگردم
شاه مرغان چمن بودم ولی چون بوم بیدل
ناله ای گر داشتم در گوشه ی ویرانه کردم
روز وشبها رهسپر گشتند و افزودند دائم
شامها داغی به داغم روزها دردی به دردم
عهد کردم این پریشانی دگر با کس نگویم
گفت آخر با تو دردم اشک گرم و آه سردم
میروی و میروم پیمانه گیرم تا ندانم
من که بودم؟ یا چه بودم؟ یا چه هستم؟ یا چه کردم؟
عماد خراسانی
اشعار زیبا و ناب عماد خراسانی :
تو که یک گوشه چشمت غم عالم ببرد
حیف باشد که تو باشی و مرا غم ببرد
نیست دیگر بخرابات خرابی چون من
باز خواهی که مرا سیل دمادم ببرد
حال آن خسته چه باشد که طبیبش بزند
زخم و بر زخم نمک پاشد و مرهم ببرد
پاکبازی که تو خواهی نفسی بنوازیش
نه عجب باشد اگر صرفه ز عالم ببرد
آنکه بر دامن احسان تواش دسترسی است
بدهان خاکش اگر نام ز حاتم ببرد...
عمادالدین حسن برقعی(عماد خراسانی)
بیژن ترقی :
تا بهاردلنشین آمده سوی چمن ای بهار آرزو برسرم سایه فکن
چون نسیم نوبهار برآشیانم کن‌گذر تا که‌گلباران شودکلبة ویران من }الف
تا بهار زندگی آمد بیا آرام‌جان
تا نسیم ازسوی‌گل آمد بیا دامن‌کشان
چون سپندم برسر آتش نشان بنشین دمی
چون سِرشکم درکنار بنشین نشان سوزنهان
....................
تکرار الف
باز آ ببین درحیرتم بشکن سکوت خلوتم
چون لالة تنها ببین برچهره داغ حسرتم
ای روی تو آیینه‌ام عشقت غم دیرینه‌ام
بازآچو گل دراین بهار سر را بنه برسینه‌ام
مشخصات شعر بهار دلنشین :
خواننده: بنان
شاعر : بیژن ترقی
دستگاه : بیات اصفهان
بیژن ترقی :
با گریه سر را به دامانت از غم نهادم
که شاید بسوزد دل توبه حال دل من
عجب ساده بود این این دل غافل من
گفتم اگر با ناله ام آتش زنم بر جان تو
گفتم اگر با گریه ام دریا کنم دامان تو
یارم شوی نازم کشی سوزم نشانی
اشک غم و خونِ دل از چشمم فشانی
ای غافل از سوز درونم
سر گشته دردشت جنونم
رفتی و دامن زدی آتشم را
از من گرفتی تو آرامشم را
برفتی که سوزد دل بیگناهم
ندیده گرفتی همه اشک و آهم
ندیده گرفتی همه اشک و آهم
بیژن ترقی (ترانه سرا) :
اگرگویم من از چشمان او افسانه ای را
حدیث چشم او ریزد به هم میخانه ای را
در این فصل گل ای ساقی که غم بگریزد از دل
چه سازم با غم عشقی که در دل کرده منزل
رسانی گر به من پیمانه ای را
رسانی گر به من پیمانه ای را
سر عقل آوری دیوانه ای را
درون سینه ام پرورده ام بیگانه ای را
به طوفان داده ام کاشانه ای را
به لبهایم رسان پیمانه ای را
اگر گویم من از چشمان او افسانه ای را
حدیث چشم او ریزد به هم میخانه ای را
زبس بر دل زدم سنگ محبت
برآید از دل آهنگ محبت
اگر خواهی که از خاطر برم غمهای هستی
مرا با خود ببر یک لحظه در دنیای مستی
رسانی گر به من پیمانه ای را
سر عقل آوری دیوانه ای را
ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﻋﻤﺮﯼ ﺍﯼ ﺳﯿﻪ ﻣﻮ ﭼﻮﻥ ﻣﻮﯼ ﺗﻮ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﺍﻡ
ﺩﺭﻭﻥ ﺳﯿﻨﻪ ﻗﺼﻪ ﺍﯾﻦ ﺁﺷﻔﺘﮕﯽ ﺑﻨﻬﻔﺘﻪ ﺍﻡ
ﺯ ﺷﺮﻡ ﻋﺸﻖ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﺭﻩ ﺑﺒﯿﻨﻤﺖ ﻧﺪﺍﻧﻢ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺗﻮ ﺑﮕﺬﺭﻡ ﻣﻦ
ﻧﻪ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﺩﻟﻢ ﺭﺿﺎ ﮐﻪ ﺑﮕﺬﺭﻡ ﺯ ﻋﺸﻘﺖ
ﻧﻪ ﻃﺎﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺭﺥ ﺗﻮ ﺑﻨﮕﺮﻡ ﻣﻦ
ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﻋﻤﺮﯼ ﺍﯼ ﺳﯿﻪ ﻣﻮ ﭼﻮﻥ ﻣﻮﯼ ﺗﻮ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﺍﻡ
ﺩﺭﻭﻥ ﺳﯿﻨﻪ ﻗﺼﻪ ﺍﯾﻦ ﺁﺷﻔﺘﮕﯽ ﺑﻨﻬﻔﺘﻪ ﺍﻡ
ﺩﻝ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻬﺮﺕ ﻭﻋﺪﻩ ﺩﺍﺩﻡ ﺩﯾﺪﻡ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺗﺮ ﺷﺪ
ﮔﻔﺘﻢ ﺣﺪﯾﺚ ﺁﺷﻨﺎﯾﯽ ﺩﯾﺪﻡ ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ ﺗﺮ ﺷﺪ
ﺑﺎ ﺩﻝ ﻧﮕﻮﯾﻢ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﯾﻦ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ
ﺑﺎﻭﺭ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻗﺼﻪ ﻣﻬﺮ ﻭ ﻭﻓﺎ ﺭﺍ
ﻣﮕﺮ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﻝ ﻗﺼﻪ ﻭﻓﺎ ﺑﮕﻮﯾﯽ
ﺑﻪ ﻗﺼﻪ ﺷﺪ ﭼﻮ ﺁﺷﻨﺎ ﻏﺼﻪ ﻣﺮﺍ ﺑﮕﻮﯾﯽ
ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﻋﻤﺮﯼ ﺍﯼ ﺳﯿﻪ ﻣﻮ ﭼﻮﻥ ﻣﻮﯼ ﺗﻮ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﺍﻡ
ﺩﺭﻭﻥ ﺳﯿﻨﻪ ﻗﺼﻪ ﺍﯾﻦ ﺁﺷﻔﺘﮕﯽ ﺑﻨﻬﻔﺘﻪ ﺍﻡ
ﺯ ﺷﺮﻡ ﻋﺸﻖ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﺭﻩ ﺑﺒﯿﻨﻤﺖ ﻧﺪﺍﻧﻢ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺗﻮ ﺑﮕﺬﺭﻡ ﻣﻦ
ﻧﻪ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﺩﻟﻢ ﺭﺿﺎ ﮐﻪ ﺑﮕﺬﺭﻡ ﺯ ﻋﺸﻘﺖ
ﻧﻪ ﻃﺎﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺭﺥ ﺗﻮ ﺑﻨﮕﺮﻡ ﻣﻦ...
بیژن_ترقی